خوشنویسی

عمری از مشق دوتا بود قدم همچون چنگ

تا خط من بیچاه بدین قانون شد

طالب من همه شاهان جهانند ولی

در بخارا جگر از بهر معیشت خون شد

عمری از مشق دوتا بود قدم همچون چنگ

تا خط من بیچاه بدین قانون شد

طالب من همه شاهان جهانند ولی

در بخارا جگر از بهر معیشت خون شد

در باب دعا گره گشایست دل من

من دل بدهم بکس برای دل تو

تو دل ندهی بکس برای دل من

ز ریشه جگرش دسته دسته سنبل آه

کدام صبح در اینجا در تبسم زد

که با غبار ندامت نرفت آخر راه

گره از کارفرو بسته ما بگشایند

اگر از بهر دل زاهد خود بین بستند

دل قوی دار که بهر خدا بگشایند

[حافظ]

بودی چراغکی میکی و ایاغکی

معشوقکی شکرلبکی شوخچشمکی

بد مستکی جفا کنکی تر دماغکی

بیار باده که بنیاد عمر بر باد است

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود

ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزادست

[حافظ]

یا رب زگناه زشت خود منفعلم

وزقول بد و فعل بد خود خجلم

فیضی بدلم ز عالم قدس بریز

نا محو شود خیال فاسد ز دلم

العبد العاصی محمد تقی

1311

از رگ یاقوت صهبا میکشد

زرپرستی میکند دل را سیاه

آخر این صفرا بسودا میکشد

ای دل بهوس بر سر کاری نرسی

تا غم نخوری به غمگساری نرسی

چون شانه بزیر ان تاتن ننهی

هرگز بسر زلف نگاری نرسی

عبدالله کاتب سودایی